14 sierpnia 1941 roku w obozie koncentracyjnym w Auschwitz umiera franciszkanin Maksymilian Maria Kolbe. W latach 30. stworzył największe imperium medialne na świecie. W Oświęcimiu stał się niezłomnym zakonnikiem gotowym oddać życie za drugiego człowieka. Dla Marianny Kolbe zawsze był ukochanym synkiem, za którym wylała morze łez.

Kim była kobieta, po której święty Maksymilian odziedziczył swoją heroiczną odwagę?
Skąd czerpała siłę pozwalającą pogodzić się z męczeńską śmiercią syna?
Dlaczego tak mało o niej wiemy?

Dzięki Natalii Budzyńskiej od 3 sierpnia, po raz pierwszy będziemy mieć możliwość spojrzeć na świat oczami Marianny Kolbe. Poznać jej głęboką duchowość, poczuć atmosferę domu, w którym wzrastała, i dowiedzieć się, jak była wychowywana. A także usłyszeć, jak wychowywała swoje dzieci do tego, by nie bały się przedkładać cudzego życia nad swoje.

„Pewnego sierpniowego poranka 1941 roku obudziła się  o świcie. Zerwała się z pościeli, zastanawiając się, jaki jest dzień tygodnia i co teraz jest do zrobienia. „Wtem ktoś otwiera drzwi. Patrzę, wchodzi ojciec Maksymilian w habicie, uśmiechnięty i mówi do mnie: Mamusiu! zapewniałem ciebie, abyś się o mnie się nie martwiła. Ale teraz jestem szczęśliwy. Tak! bardzo szczęśliwy! Mówiąc te słowa, nie zatrzymuje się, tylko idzie dalej”. Marianna zaczęła do niego wołać: powiedz, gdzie jesteś? Ale postać wtedy już zniknęła. Tego samego dnia, po 8 rano, do klasztoru przyszedł goniec z magistratu i powiedział, że pani Kolbe wzywana jest do siedziby Gestapo. Wystraszyła się i ona, i Matka Przełożona. Bały się o to, że władze okupacyjne aresztują teraz Mariannę, skoro jej syn jest już więziony. „Pomodliłam się do Matki Bożej i w duchu powiedziałam sobie: co mnie starej zrobią, wzięłam dokumenty i ruszyłam w drogę”. Na miejscu przekazano jej wiadomość o śmierci Rajmunda Kolbe.” (fragment książki)

Materiały prasowe: Wydawnictwo Znak