W wersji oryginalnej sztuka Wiktora Szenderowicza nosi tytuł Dwa angieła , czetyrie czełowieka. Jeśli trzymać się terminologii "cyfrowej", to 22.03.2016 spektakl w Teatrze Współczesnym będzie grany po raz 200.. Premiera odbyła się 4.04.2009. Występują w tej anielsko-człowieczej opowieści (w reżyserii Wojciecha Adamczyka) znakomici aktorscy warsztatowcy: Sławomir Orzechowski, Andrzej Zieliński, Zbigniew Suszyński, Jacek Bursztynowicz i Jan Pęczek.

Nocą w mieszkaniu Iwana Paszkina, moskiewskiego biznesmena, pojawia się nieoczekiwanie tajemniczy gość. Jego wiedza o prywatnym życiu gospodarza i jego intymnych szczegółach ( w większości niezbyt pochlebnych) jest imponująca a zarazem przerażająca, a w dodatku celem wizyty okazuje się załatwienie formalności koniecznych do przeniesienia biznesmena...na tamten świat. „Ludzie i anioły” to doskonale napisana komedia, obfitująca w nieoczekiwane, często przezabawne zwroty akcji i jak każda inteligentna zabawa, nie pozbawiona jest poważnych refleksji. Wiktor Szenderowicz (rocznik 1958) jest satyrykiem, scenarzystą i reżyserem, znanym z wnikliwej i ciętej krytyki rosyjskich elit.

Feliks Warszawski 2008/2009 dla Andrzeja Zielińskiego za role Niejakiego Stroncyłowa - w kategorii "Najlepsza rola męska pierwszoplanowa ".

Za role Iwana Paszkina Sławomir Orzechowski został nominowany do nagrody Feliks Warszawski 2008/2009 w kategorii „Najlepsza rola męska pierwszoplanowa”

fragmenty recenzji:
[...] Dzięki Orzechowskiemu i Zielińskiemu, którzy przez dwie godziny nie schodzą ze sceny i cały czas ze sobą rozmawiają, widowisko we Współczesnym przypomina, czym może być dialog w teatrze. Sztuka konwersacji to dziś dziedzina raczej zapomniana, a i mistrzów w niej mamy niewielu. Sławomir Orzechowski i Andrzej Zieliński należą do nich ponad wszelką wątpliwość.
Jacek Wakar, Dziennik - Kultura nr 85, 10.IV.2009

[...] Reżyser Wojciech Adamczyk jako specjalista od komedii świetnie wydobył wszelkie niuanse tej wielowarstwowej metaforycznej opowieści. Pomogli mu w tym doskonali główni wykonawcy. Pozornie rozchełstany, znerwicowany, cyniczny gracz Iwan Sławomira Orzechowskiego skontrastowany został z nieskazitelnie eleganckim, acz nie do końca uczciwym zbłąkanym aniołem - Andrzejem Zielińskim. Już choćby dla gry tego koncertowego tandemu warto wybrać się na przedstawienie. Pokazujące, że matactwa władzy prędzej czy później obrócą się przeciw niej samej. Bez względu na system.
Janusz R. Kowalczyk, Rzeczpospolita, 11.IV.2009.

Reżyser spektaklu we Współczesnym, Wojciech Adamczyk, zafundował nam duet "Czysty Wyborowy". Sławomir Orzechowski lepi postać Iwana Paszkina ze strzępków gestu i słów na tyle udatnie, że "gotowiśmy odpuścić mu jego winy" i słabostki. Jest po ludzku ludzki, jest "podobny bliźniemu swemu", jest z nas. […] Antybohater nie do naśladowania, ale którego trudno nie zaakceptować. Trudno odrzucić. Zaprawdę, powiadam wam: - dobra rola. Stroncyłow Andrzeja Zielińskiego (anioł "chcący poprawić funkcjonowanie administracji niebieskiej w ramach systemu", najwyraźniej niedoceniony i "strącony na ziemię w standardowym trybie") to solidnie zmalowany portrecik odrobinę cynika, ociupinkę geszefciarza, przetrwalnikowego indywiduum - nie całkiem już anioła, a nie całkiem jeszcze człowieka. [… ] Tego wrednego anioła można - dzięki Zielińskiemu - zrozumieć.
Anioł, kurde, nie ma lekko!,
Krzysztof Rozner, www.kulturalna.warszawa.pl, 19.04.2009