Książka "Getto walczy" Marka Edelmana ukazała się w 1945 roku nakładem wydawnictwa CK Bund.

To pierwsza relacja prezentująca wydarzenia powstania w getcie warszawskim z perspektywy uczestnika. Centrum Dialogu im. Marka Edelmana właśnie wznawiło tę publikację dzięki życzliwość dzieci Marka Edelmana – Anny i Aleksandra. Książka została wzbogacona o komentarz historyczny Michała Trębacza, dzięki któremu stanie się bardziej zrozumiała dla młodego pokolenia. Wydawnictwu książkowemu towarzyszy audiobook czytany przez Aleksandra Edelmana, dostępny na stronie internetowej Centrum Dialogu.

Marek Edelman (1919–2009) – kawaler Orderu Orła Białego. Honorowy Obywatel Łodzi, komandor francuskiej Legii Honorowej, doktor honoris causa kilku uczelni. W czasie wojny był jednym z organizatorów Żydowskiej Organizacji Bojowej w warszawskim getcie. Po śmierci Anielewicza został dowódcą powstania w getcie. Półtora roku później walczył na barykadach powstania warszawskiego. Zawsze uważał, że powstanie Żydów było fragmentem walki obywateli Polski z hitlerowskim najeźdźcą. Po wojnie osiadł w Łodzi, ukończył studia medyczne i przez ponad pół wieku był lekarzem w łódzkich szpitalach. Działacz opozycji demokratycznej, senator RP. W 2010 roku decyzją Rady Miejskiej Łodzi patronem Centrum Dialogu w Łodzi.

Aleksander Edelman (ur. 1951) – naukowiec mieszkający od początku lat 70. we Francji. Ukończył biofizykę, nie chciał być lekarzem. Ale niedaleko uciekł. Zajmuje się mukowiscydozą.

Nasi rodzice nie przejmowali się nami, póki nie byliśmy chorzy. Oboje byli lekarzami, typ Judyma. Poświęcali czas, całą pasję leczeniu i ratowaniu pacjentów. Nikt nas nie brał na kolana, nie przytulał. Nie, że byli zimni – po prostu nie zwracali na nas uwagi. Po tym, co przeszli, być może uważali, że jeżeli dzieci są zdrowe, nie chodzą głodne, to naprawdę już mają wszystko. Oni wiedli swoje życie i my – ich dzieci – swoje. Ania miała koleżanki, ja – kolegów. Jeździliśmy na rowerze, chodziliśmy do parku, do kina. Wszystko było normalne. Oni byli socjalistami od paru pokoleń. Moi rodzice zostali ukształtowani przez Bund – przedwojenną żydowską partię. Bund to byli przyjaciele, godność i system wartości. Taki, że trzeba pomóc drugiemu, a mniej zważać na siebie.