Teatr Dramatyczny zaprasza 6 marca na premierę komedii Hanocha Levina w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej i tłumaczeniu Michela Handelzalca.

Ona - kłamliwa i bezwstydna. On - naiwny i upierdliwy. I jeszcze bezradny przyjaciel. W rolach epizodycznych: francuski pedikiurzysta, hiszpański akompaniator, jugosłowiański marynarz i wielu innych interesujących mężczyzn. Oto romans, który potrafi wypełnić życie.

Dobrze zakorzeniony w Polsce Hanoch Levin - poeta, kabareciarz, reżyser, skandalista - pozostawił 63 sztuki sceniczne, z których "Wzrusz moje serce" to jedna z ostatnich. Zawiera się w tej sztuce cała wiedza izraelskiego mistrza o sprawach damsko-męskich, cała czułość, cała zgryźliwość. I melancholia.

Hanoch Levin - Izraelski dramaturg, powieściopisarz, poeta, reżyser, autor skeczów, tekstów piosenek i książek dla dzieci. Pochodził z ortodoksyjnej żydowskiej rodziny. Jego ojciec, Israel Levin pochodził z miasta Końskie i był potomkiem słynnego rabina z Kocka. Matka, Malka Levin z domu Chmielnicka pochodziła z Opoczna. W 1965 roku rozpoczął współpracę z wydawanym przez Uniwersytet pismem "Dorban", na łamach którego debiutował jako poeta i publicysta. W swych satyrycznych tekstach ostro atakował izraelska mentalność i stosunek Izraelczyków do arabskiej mniejszości. Pisarz podważał fundamenty narodowych etosów, szowinizmu i nietolerancji. W 1966 roku debiutował jako prozaik na łamach izraelskiego pisma "Haaretz". W 1967 roku wysłał na konkurs, organizowany przez izraelskie radio, swą pierwszą sztukę pt. "Catch the Spy" ("Złapać szpiega"). W późniejszej fazie twórczości autor przestał bezpośrednio komentować rzeczywistość i politykę Izraela i zajął się badaniem kondycji współczesnego człowieka pisząc tragikomedie rodzinne (m.in. sztuki: "Sprzedawcy gumek", "Krum", "Udręka życia", "Kapryśnik") oraz dramaty oparte na mitach greckich czy historiach biblijnych dotykające zagadnień losu i cierpienia człowieka (np. "Śniący chłopiec", "Męki Hiobia", "Wszyscy chcą żyć"). Przy realizacjach dramatów Levina, które sam reżyserował i tworzeniu unikalnego języka scenicznego, pracowali najwybitniejsi izraelscy aktorzy, kompozytorzy i scenografowie. Zmarł w Tel Avivie mając pięćdziesiąt sześć lat.