4 lutego w Wydawnictwie Czarne ukaże się książka jednego z najważniejszych pakistańskich pisarzy, Jamila Ahmada, pt. "Wędrowny Sokół".

Rok spędzony na posterunku przy styku granic Iranu, Pakistanu i Afganistanu nawet najtwardszym żołnierzom wydaje się piekłem. Natura pokazuje tu bezwzględne oblicze: poszarpane wierzchołki skał, pustka, przecięta wysychającym strumieniem skorupa ziemi i budzący postrach bad-e-sad-o-bist-roz, wiatr dmący przez sto dwadzieścia dni w roku. Gdy więc na to odludzie przybywa para błagających o schronienie beludżańskich uciekinierów, nic nie zapowiada, że to miejsce stanie się ich domem na najbliższe lata. I że tu także urodzi się ich syn Tor Baz – Wędrowny Sokół.

Ta książka to niemal baśniowa opowieść o wędrowcu, który bywa informatorem władz, przewodnikiem, handlarzem, lecz gdy go zapytać o pochodzenie – milczy. Towarzysząc mu, czytelnik odkrywa tajemnice Beludżów, ludów Afridi, Waziri i Bettanów. Nieznających władzy, granic, kierujących się własnym kodeksem honorowym. Tor Baz staje się także świadkiem zmian, które w drugiej połowie XX wieku poskromiły wypełniony wolnością świat wędrowców.

Książka znalazła się w finale Man Asian Prize, 2011.

Jamil Ahmad urodził się w 1933 roku w Dźalandharze. Jako urzędnik pakistańskiej służby cywilnej pracował głównie w Północno-Zachodniej Prowincji Granicznej i w Beludżystanie. Pełnił funkcję agenta politycznego (z ramienia rządu w Islamabadzie zarządzającego terytoriami plemiennymi) w Kwetcie, Chagai, Chajberze i Malakandzie, a następnie komisarza w Dera Ismail Khan i Swacie. W krytycznym momencie tuż przed sowiecką inwazją na Afganistan w 1979 roku został oddelegowany do pakistańskiej ambasady w Kabulu. Skończył karierę w rządzie na stanowisku naczelnego sekretarza Baludżystanu. Zmarł w lipcu 2014 roku.