22 września wydawnictwo PWN opublikowało książkę Nicholasa Kulisha i Souada Mekhenneta pt. "Doktor Śmierć. Aribert Heim. Bestia i zwyrodnialec". To udokumentowana historia polowania na jednego z najbardziej sadystycznych nazistowskich zbrodniarzy.

Doktor Śmierć – przez lata na czele listy najbardziej poszukiwanych i nieuchwytnych zbrodniarzy III Rzeszy. Należał do lekarzy SS, którzy zamienili medycynę z nauki o leczeniu w naukę o zabijaniu. Na więźniach Mauthausen i innych obozów koncentracyjnych przeprowadził setki sadystycznych eksperymentów. Jednym z najbardziej szokujących było uśmiercanie więźniów mających doskonałe uzębienie, którym odcinał i preparował głowy.

W zamęcie lat powojennych Heim zdołał ukryć swoją mroczną przeszłość i zyskać reputację szanowanego lekarza w kurorcie Baden-Baden. Jednak nowe zeznania świadków dowiodły jednoznacznie jego winy. Uciekł do Egiptu, a w ślad za nim ruszył trwający kilkadziesiąt lat pościg.

Nicholas Kulish oraz Souad Mekhennet po raz pierwszy ujawniają, w jaki sposób Aribert Heim zdołał uniknąć sprawiedliwości, mieszkając w robotniczej dzielnicy Kairu, modląc się po arabsku, żyjąc w otoczeniu przybranej i kochającej go muzułmańskiej rodziny, podczas gdy śledztwo w jego sprawie toczyło się jeszcze długo po jego śmierci. Autorzy bardzo dokładnie szkicują portrety śledczych poszukujących Heima, dociekają ich motywacji i odsłaniają momenty przełomowe. Do głosu dochodzi tu również sam Heim, za pośrednictwem swoich zapisków, korespondencji, relacji członków rodziny. Poznajemy więc nie tylko fakty – które każą Heima jednoznacznie potępić – lecz także jego własną, pokrętną interpretacja rzeczywistości.

Nikt na ulicach go nie rozpoznawał, ale Egipcjanie uwielbiają zajmujące opowieści niemal tak samo jak dobre żarty. Od dawna eksportowali swoje opery mydlane na cały Bliski Wschód, a nawet i dalej, ponieważ świetnie znali się na opowiadaniu historii przygodowych, miłosnych i kryminalnych. Dlatego też ludzie pytani o człowieka z czarno-białej fotografii snują domysły, że może ktoś chce odnaleźć zaginionego ojca albo dłużnika, który jest mu winny pieniądze. (…)

Dwaj mężczyźni w ciemnym dawnym holu hotelowym są pogrążeni w rozmowie, ale przerywają ją, aby odpowiedzieć na pytania nieznajomego. Jeden z nich, Abu Ahmad, twierdzi, że zna właścicieli hotelu.

    – Mieszkam tu od wielu lat i dawniej od czasu do czasu pomagałem w prowadzeniu biznesu – mówi. Bierze do ręki czarno-białą fotografię. – Znam go – oznajmia i łzy zaczynają napływać mu do oczu. – To obcokrajowiec, który kiedyś mieszkał na górze. Pan Tarek. Tarek Husajn Farid.

    (fragment)