Co łączy kulturę pogańską z disco polo? Jaka jest pozycja kobiety we współczesnym społeczeństwie? Czy wpływ zachodniej kultury zniszczył nasze słowiańskie korzenie?

Te pytania były punktem wyjścia do stworzenia pokazu Galeryja Krakoffska. Projekt jest inspirowany rozmową między dziewięcioma młodymi polskimi tancerkami i belgijskim choreografem Koenem Augustijnenem. Ich dyskusje o przestrzeni publicznej, wpływie globalizacji na Kraków, pozycji młodych kobiet oraz ich spojrzenia na taniec ludowy były podstawą trzytygodniowych warsztatów, w których starali się przetransformować tę konwersację na udramatyzowany pokaz taneczny. Humor i śpiew nie były zabronione.

Reżyseria: Koen Augustijnen Wykonanie, taniec i koncepcja: Ewa Hubar, Agnieszka Barańska, Monika Kiwak, Magdalena Konopek-Młynarska, Marta Mietelska, Natalia Staninska, Dorota Wacek, Anna Wańtuch, Natalia Wilk Miejsce: pl. Jana Nowaka-Jeziorańskiego przed Galerią Krakowską Kiedy: 21.10.2014, niedziela, 15:00

Koen Augustijnen – od 1991 roku współpracuje z grupą Les Ballets C de la B, gdzie zaczynał jako tancerz w spektaklach Alaina Platela. Od 1997 do 2013 był jednym z choreografów grupy. Jego sposób prowadzenia treningów i doświadczenie są konsekwencją pracy w tym kolektywie.

“bâche” (2004) to jego pierwszy międzynarodowy przełom, po którym przygotował takie produkcje, jak: by “IMPORT/EXPORT” (2006), “Ashes” (2009) and “Au-delà” (2012). Poza pracą w Les Ballets C de la B współtworzy z innymi grupami tancznymi, m.in.:. z Ivo Van Hovem (Toneelgroep Amsterdam), Toneelgezelschap STAN i Chokri ben Chika.

Galeryja Krakoffska jest realizowana w ramach projektu Dance Moves Cities, dwuletniego (2013-2014) projektu edukacyjno-artystycznego, realizowanego przez Krakowskie Reminiscencje Teatralne, New Theatre Institute of Latvia (Ryga, Łotwa) oraz Indisciplinarte (Terni, Włochy). Jego ideą jest zbudowanie kontaktów między środowiskami tanecznymi miast, biorącymi udział w projekcie, rozwijanie potencjału lokalnych artystów, a także odkrywanie miejsc, które w przyszłości mogłyby stać się miejscami dla tańca, oraz zwiększenia obecności tańca współczesnego w świadomości mieszkańców.