12 września w Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy rozpocznie się akcja artystyczna pt. Pranie. Gośćmi specjalnymi będą artystki z dalekiej Islandii: Anna Richardsdottir, Thordis Alda Sigurdardottir, Anna Eyjolfsdottir, Ragnhildur Stefansdóttir, Thura Sigurdardottir. Artyści pokażą zarówno film, stworzą instalacje jak i zaprezentują swoje performance. Działania artystyczne podejmą również artyści polscy: Danuta Milewska, Wacław Kuczma, Martyna Rzepecka.

Tradycja sąsiedzkiego, publicznego prania nie jest wyłącznie polską tradycją. Mieszkańcy Reykjaviku przybywali do miejsca oddalonego od miasta ok. 3 km i prali swoje brudy pod gołym niebem, w bajorze utworzonym przez wypływające wody gorących źródeł. Tym razem artyści z Polski i Islandii na terenie Wyspy Młyńskiej oraz jej okolicy spotkają się, aby poprzez swoje działania artystyczne odnieść się do tradycji sąsiedzkiego prania, które odbywało się w przeszłości nad rzeką Młynówką.

Proces wytwarzania tożsamości opiera się na obecności szczególnych miejsc pamięci, a także interakcjach w tych miejscach oraz zrytualizowaniu codzienności w sposób właściwy dla danej kultury. Przestrzeń dzięki obecności tychże miejsc symbolicznych stanowi świadectwo danego regionu i nadaje tożsamość jednostce. Tradycja sąsiedzkiego, publicznego prania nie jest wyłącznie polską tradycją. Mieszkańcy Reykjaviku przybywali do miejsca oddalonego od miasta ok. 3 km, zdominowanego przez kobiety i prali swoje brudy pod gołym niebem. Do czasu powstania budynków z oświetleniem elektrycznym, zrobienie prania wiązało się ze swoistą wyprawą. Z kolei podczas II wojny światowej, islandzkie kobiety prały łachy okupantów. W Polsce po II wojnie światowej tradycja wspólnego prania również sprzyjała utrzymywaniu kontaktów międzyludzkich, towarzyszące temu plotki, przyśpiewki czy dyskusje budowały poczucie wspólnotowości. Obecnie pranie staje się coraz bardziej zautomatyzowane, nie posiada już cech dawnego rytuału, a proces ten tym szybciej postępuje w miejskim życiu. Propozycje artystów zaproszonych do projektu, nawiązując do tradycji wspólnego, sąsiedzkiego prania oraz poprzez odniesienie się do historii miejsca i jego rytuałów staną się pretekstem do ponownego zacieśniania więzi międzyludzkich, do budowania poczucia wspólnotowości oraz tożsamości.

Po raz kolejny przywołujemy pytanie o rolę działań artystycznych. Na ile jest to jeszcze zdolność tworzenia, a do jakiego stopnia rola jaką ma do odegrania sztuka? Przekaźnikiem jakich spraw jest dzisiaj? Czy język próbujący opisać jej znaczenie wnosi nowe sensy czy raczej ogranicza? I co wreszcie wynika z interwencji artystycznej w przestrzeń publiczną, w jaki sposób i czy w ogóle zmienia angażowanych ludzi. Co może znaczyć wyrażenie pranie brudów, które odsyła do utartych w kulturze zachodniej skojarzeń, wywołujących jednocześnie efekt negacji, wrogości czy nawet wstrętu wobec zjawisk tak oznaczanych. Podejmujemy próbę swoistego odplamiania miasta, czy posłuży to emocjonalnemu oczyszczeniu?