Muzeum Kinematografii w Łodzi zaprasza na piątkowe popołudnie ze słynnym polskim autorem zdjęć filmowych Jerzym Wójcikiem. 12 września we wnętrzach Muzeum otwarta zostanie wystawa monograficzna zatytułowana Jerzy Wójcik. Sformowana energia.

Na wystawę składa się bogaty materiał ilustracyjny m.in. około 40 wielkoformatowych plansz obrazujących dokonania twórcze tego wybitnego operatora filmowego, 30 plakatów z filmów, do których wykonał zdjęcia. Zaprezentowany zostanie też wybór jego nagród filmowych, takich jak na przykład Platynowe Lwy czy Orły (Polska Nagroda Filmowa). Otwarciu wystawy towarzyszyć będzie publikacja w postaci bogato ilustrowanego katalogu. Znajdą się w nim między innymi wywiady i wypowiedzi jego przyjaciół i współpracowników, na przykład Andrzeja Wajdy, Witolda Sobocińskiego, Krzysztofa Zanussiego, Jerzego Hoffmana, Pawła Edelmana, Alicji Bachledy-Curuś, Arkadiusza Tomiaka czy Piotra Wojtowicza. Po spotkaniu z Jerzym Wójcikiem odbędzie się pokaz filmu Eroica w reż. Andrzeja Munka.

W dniach od 14 do 21 września wyświetlane będą w kinie Kinematograf (godzina 17.oo ) filmy, do których zdjęcia wykonał Jerzy Wójcik: Popiół i diament w reżyserii Andrzeja Wajdy, Krzyż walecznych w reżyserii Kazimierza Kutza, Faraon w reżyserii Jerzego Kawalerowicza, Potop w reżyserii Jerzego Hoffmana oraz dwa filmy w reżyserii Jerzego Wójcika: Skarga i Wrota Europy.

Jerzy Wójcik (ur. 12 września 1930 w Nowym Sączu) – operator filmowy, reżyser, autor scenariuszy filmowych i teatralnych. Jeden z najwybitniejszych polskich filmowców. Międzynarodową sławę zyskał w latach polskiej szkoły filmowej jako współtwórca największych sukcesów artystycznych polskiego kina lat 50. i 60. Absolwent wydziału operatorskiego PWSF w Łodzi, którą ukończył w roku 1955. Dyplom uzyskał w roku 1964. Jako operator zadebiutował w filmie Eroica Andrzeja Munka (1958). Następnie realizował m.in. zdjęcia do filmów Popiół i diament (1958) Andrzeja Wajdy, Matka Joanna od Aniołów (1961) i Faraon (1966) Jerzego Kawalerowicza, Westerplatte (1967) Stanisława Różewicza i Potop (1973) Jerzego Hoffmana. W latach 60. współpracował z reżyserami jugosłowiańskimi. Wyreżyserował dwa filmy fabularne – Skarga (1991) i Wrota Europy (1999) – do których napisał również scenariusze. Od lat 70. zajmuje się także reżyserią telewizyjną – stworzył kilka spektakli teatru TV, m.in. Joanna d’Arc (1976) i Relacja (1977). Jest autorem scenariuszy dla Teatru Adekwatnego. Jego dorobek twórczy obejmuje ponad trzydzieści filmów fabularnych.

W latach 1981–1982 wykładał sztukę operatorską na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a od 1984 wykłada na Wydziale Operatorskim PWSFTviT w Łodzi. Jest profesorem sztuki filmowej.

Za swoją twórczość był wielokrotnie nagradzany, m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), nagrodą Vitae Valor za całokształt twórczości na III Festiwalu Filmowym Vitae Valor w Tarnowie (2003), nagrodą za całokształt twórczości Golden Camera 300 na MFF Sztuki Operatorskiej im. braci Manaki w Bitola w Macedonii (1999), nagrodą Platynowe Lwy za całokształt twórczości na 37. Gdynia Film Festival (2012), Polską Nagrodą Filmową Orzeł w kategorii Nagroda za Osiągnięcia Życia za rok 2008 (2009), a wcześniej szeregiem nagród za zdjęcia do filmów i za reżyserię spektakli teatru TV.

W roku 2002 odsłonił swoją gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi. Jest honorowym przewodniczącym Stowarzyszenia Twórców Obrazu Filmu Fabularnego. W roku 2006 ukazała się książka Labirynt Światła jego autorstwa, zawierającą przemyślenia i wspomnienia zawodowe.

Sztuka operatorska Jerzego Wójcika charakteryzuje się bardzo ascetyczną, klasyczną formą niespotykaną u innych operatorów. Cechuje ją umiejętność pokazania złożoności relacji pomiędzy człowiekiem a otaczającym go światem.