Akcja drugiej części Sekretów kobiet złotnika toczy się od czerwca do września 1266 roku.

Głównymi bohaterkami są dwie kobiety: najmłodsza córka Matyldy i Szczepana Brunelów, dwudziestosiedmioletnia Marynia, wdowa kierująca pracownią iluminatorską, matka dwojga dzieci, która tego gorącego lata musi sprostać różnorodnym wyzwaniom, oraz jej dziewięcioletnia córka Oda. Na przemian wchodzimy w świat młodej kobiety i dziewczynki, dla której te wakacje są również okresem wtajemniczenia w sekrety dorosłych. Miejscem akcji jest podparyska wieś Gentilly oraz prawobrzeżny Paryż.

Miasto ma nam do zaoferowania rojne ulice, podejrzane speluny, eleganckie sklepy i ubogie kramy, pracownię iluminatorską oraz niesamowity, tętniący życiem – dziś już nieistniejący – Cmentarz Niewiniątek. Wieś, jej zapachy i barwy, życie codzienne i święta, odgrywa w powieści równie ważną rolę. Czysta i tragiczna miłość dwojga młodych, porwanie, szantaż, morderstwa, szatańskie pokusy, konflikt między miłością do dziecka a miłością do mężczyzny są treścią tej wielowątkowej powieści z zaskakującym epilogiem obejmującym wydarzenia rozgrywające się pięć lat później.

Jeanne Bourin urodziła się w Paryżu w 1922 r., zmarła w Mesnil-le-Roi w 2003 r. Wychowała się w rodzinie katolickiej, jednak z czasem odeszła od wiary. Studiowała literaturę i historię na Sorbonie. W 1942 r. poślubiła krytyka i pisarza André Bourin, z którym miała troje dzieci. W 1963 r. opublikowała swoją pierwszą powieść historyczną Le Bonheur est une femme poświęconą miłościom Pierre’a Ronsarda oraz Agrippy d’Aubigné’go. Jednak później swoje zainteresowania skoncentrowała na średniowieczu, a szczególnie na wieku XIII. Jej pogłębione zainteresowanie średniowieczem zbiegło się w czasie z powrotem do wiary katolickiej.

Później napisała Trés sage Heloïse („Uczoną Heloisę”, nagrodzoną przez Akademię Francuską) i Agnès Sorel, la dame de beauté, ale prawdziwy sukces odniosła powieść La chambre des dames (1979 r.). Otrzymała ona nagrodę Grand Prix czytelniczek „Elle” oraz Prix des Maisons de la Presse, a w 1983 r. nakręcono według niej cieszący się wielkim powodzeniem serial telewizyjny. Powieść przetłumaczono na siedem języków, łącznie sprzedała się w dwóch miliionach egzemplarzy. Bestsellerem stał się też dalszy ciąg tej powieści, Le Jeu de la tentation (Prix Renaissance, 1982).

W swoich powieściach starała się pokazać inne oblicze średniowiecza, obalając wiele nieprawdziwych mitów z nim związanych, szczególnie zaś podkreślając (w ślad za Régine Pernoud, znakomitą francuską mediewistką) ważną rolę jaką odgrywały w owym czasie kobiety. I choć zarzucano jej zbytnie idealizowanie owej epoki, jej powieści miały na pewno wielki wpływ na zmianę opinii o średniowieczu w społeczeństwie francuskim.

Oficyna Literacka Noir sur Blanc