Nakładem wydawnictwa Marginesy ukazała się powieść biograficzna o jednej z najwybitniejszych szwedzkich aktorek, którą widzowie na całym świecie mogli podziwiać w wybitnych kreacjach stworzonych w takich filmach, jak „Ludzie w hotelu”, „Królowa Krystyna”, „Dama kameliowa” i „Ninoczka”. „Greta Garbo.

Greta Garbo przyszła na świat w 1905 roku w Sztokholmie jako Greta Lovisa Gustafsson, najmłodsze z trojga dzieci ubogiego robotnika parającego się dorywczo różnymi zajęciami i gospodyni domowej. Była nieśmiałą marzycielką, która nie cierpiała szkoły i w przyszłości chciała zostać aktorką. W wieku 13 lat, jak przystało na dziewczynę wywodzącą się z robotniczych rodzin, zakończyła edukację i podjęła pracę jako pomocnica fryzjera. Za radą przyjaciół została ekspedientką w domu towarowym, a z czasem zaczęła dorabiać jako modelka. W końcu wystąpiła w filmie reklamowym, który otworzył jej drzwi do szwedzkiej, a później także międzynarodowej kariery.

Garbo trafiła do Hollywood dzięki spotkaniu z Louisem B. Mayerem z Metro-Goldwyn-Mayer. Oczarowany magnetyzmem aktorki postanowił uczynić z niej gwiazdę. I dopiął swego. Garbo stała się jedną z najsłynniejszych aktorek kina niemego i dźwiękowego. Nie była to jednak zasługa jedynie producenta i utalentowanych reżyserów. Jak mówiła o Garbo pierwsza dama amerykańskiego kina, Bette Davies, „jej instynkt(…) był czystą magią. Nie mogę analizować aktorstwa tej kobiety. Wiem tylko, że nikt inny tak skutecznie nie wychodził przed kamerą”. Wrodzone umiejętności przełożyły się na cztery nominacje do Oscara.

Tymczasem w 1941 roku, u szczytu kariery, mając 36 lat, Garbo całkowicie wycofała się z filmu i życia publicznego, mimo że najwięksi reżyserzy proponowali jej główne role. Na niemal pół wieku ukryła się w swoim domu. Przez prawie całe życie nie rozmawiała z bliskimi o powodach przejścia na zawodową emeryturę. Dopiero cztery lata przed śmiercią w rozmowie ze szwedzką biografką Sven Broman wyznała: „Byłam zmęczona Hollywoodem. Nie podobała mi się moja praca. Wiele razy musiałam zmuszać się, aby iść do studia. Tak naprawdę chciałam prowadzić inne życie”. Garbo marzyła o prywatności i chwili wytchnienia, ale odsuwając się od mediów, tylko podsycała zainteresowanie prasy, przez co stała się więźniem własnej sławy. Zmarła w 1990 roku w Nowym Jorku.

Szwedzka pisarka Ellen Mattson zdecydowała się opisać najpłodniejsze zawodowo lata aktorki w formie biograficznej powieści. W tym celu wprowadziła do historii postać fikcyjnej dziewczyny Vendely Berg, którą chorobliwie wstydliwa gwiazda zatrudniła jako sekretarką i towarzyszkę w Hollywood. Vendela chroni Gretę przed ciekawskimi reporterami, pomaga jej wynajmować domy, w których znajdzie spokój, podpisywać kontrakty z wytwórnią filmową i inwestować pieniądze. Mieszkają, pracują i podróżują razem, razem rozmawiają o scenariuszu planowanego filmu o królowej Krystynie.

Chociaż Vendela Berg nigdy nie istniała, w swej powieści Ellen Mattson stara się być możliwie wierna biografii Grety Garbo. Jak tłumaczy, fikcyjną postać umieściła w historii jedynie dlatego, że chciała mieć parę oczu, które spoglądałyby na aktorkę i mogły ją opisywać niejako z dystansu. Ambicją Mattson nie było rozwiązanie tajemnicy aktorki, co zresztą wydaje się niemożliwe, biorąc pod uwagę, że wszyscy jej bliscy mieli swoje teorie na ten temat. Bardziej chodziło o stworzenie możliwie prawdopodobnego portretu aktorki, która stała się ikoną kina.