12. edycja Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego Ciało/Umysł rozpocznie się już 20 września w Warszawie.

Festiwal Ciało/Umysł to organizowany nieprzerwanie od ponad 10 lat festiwal współczesnego tańca. Każdego roku jesienią przez kilka dni pasjonaci zarówno teatru, jak i tańca mają możliwość oglądania najnowszych prac zagranicznych choreografów, jak i polskich artystów. Przez kilka dni mogą spotykać się z najważniejszymi spektaklami współczesnej światowej sceny tańca.

TWERK, czyli sentymentalna podróż artystów do czasów, gdy jako nastolatkowie chodzili do dyskotek, czyniąc je naturalnymi miejscami zdobywania tanecznego doświadczenia. W klubach Londynu czy Nowego Jorku, przy dźwiękach przeróżnej elektronicznej muzyki, szybko można nauczyć się jak tańczyć jamajski dancehall, krump, house, split & jump, a także tytułowy twerk – taniec polegający na rytmicznym ruchu pełnych bioder i pośladków. Muzyczne kluby to prawdziwe centra badań antropologicznych, przestrzenie kreatywności i inwencji. Podpatrzone mieszaniny gestów, ruchów, znaczeń i relacji w TWERK mają szansę wybrzmieć na jednej scenie. Performerzy zatańczą w rytm klubowej muzyki, stworzonej przez Elijah & Skilliam – londyński duet Dj-ów i właścicieli marki the Butterz imprint promującej artystów muzyki Grime. Spektakl to dzieło paryskiego duetu – Cecilii Bangolei, uczennicy Mathilde Monnier oraz François Chaignaud, absolwenta Narodowego Wyższego Konserwatorium Muzyki i Tańca w Paryżu, z wykształcenia także historyka zajmującego się tematyką gender. W swoich pracach prowadzą wysublimowaną korespondencję z tradycją tańca i muzyki: łączą Chopina z elektroniką, balet z występami Drag Queens. Społeczne idee, obrazy i klisze filtrują przez subiektywną wyobraźnię i wrażliwość, tworząc z własnych ciał, bądź ciał tancerzy, z którymi pracują, swoisty asamblaż – szokujący, intensywny, o piorunującej sile argumentu.

The Modesty of Icebergs – Daniel Léveillé
W The Modesty of Icebergs ciało zderzone zostało z władzą wzroku, wystawione na pastwę patrzenia. Léveillé umieścił je na scenie na wzór lodowców, których wierzchołki zwiastują skrywane niebezpieczeństwo, sugerując, że rzyglądając się uważnie tafli ciała, można dostrzec uniwersum głębi. Patrzmy na ciało wyświetlone w czerni teatralnej przestrzeni, jako norma i szaleństwo w jednym. Spektakl zostały przygotowany w oprawie do muzyki Fryderyka Chopina. Daniel Léveillé po Utopie i Amour, acide et noix, w ostatniej części swojej choreograficznej trylogii dalej drąży temat seksualności, miłości, potrzeby kontaktu, ale także obcości czy samotności. Dalej też poszukuje odpowiedzi na pytanie o źródło ruchu emocji. Niedoszły architekt nigdy nie przestał postrzegać ciała jako estetycznej konstrukcji – pojemnika, który można wypełnić dowolnymi znaczeniami.

Niżyński. Święto snów – Sławek Krawczyński / Tomasz Wygoda / Anna Godowska the_rite_of_dreams_project
Nowa inscenizacja przełomowego w historii, zarówno muzyki jak i tańca, Święta wiosny Igora Strawińskiego. Solo performans, będący podróżą przez odmienne stany świadomości Wacława Niżyńskiego – skandalisty, prekursora i legendy tańca współczesnego, zrealizowany na podstawie jego twórczości oraz Dziennika, który spisywał, raz na zawsze pożegnawszy się z karierą na scenie. Rite_of_dreams_project to wspólny projekt trójki artystów od lat zajmujących się tańcem i choreografią, których interesują związki między świadomością i podświadomością teatralnego bohatera, przestrzenie progowe i możliwość ich sygnalizacji poprzez ruch. Pomysł na spektakl Niżyński. Święto snów zrodził się wraz z lekturą jego fascynujących Dzienników. Powrót do Święta wiosny – obrazu wulkanicznych sił, które walczą o swoje uformowanie w świecie, ukazuje rzeczywistość, która była nie tylko stworzoną na potrzeby sceny ekspresją, ale codziennym doświadczeniem Niżyńskiego. Z obu tekstów przebija tęsknota za dzieciństwem ludzkości, kiedy to ośrodkiem myśli było serce, wspólnota wyrastała z rytualnego, jednoczącego tańca, a kontakt z Bogiem był tak bezpośredni, jak z drugim człowiekiem.

Szpieg. Albo Człowiek, który słuchał – Grzegorz Laszuk / Michał Libera
Szpieg. Albo człowiek, który słuchał to multimedialny spektakl muzyczno-taneczny oparty na motywach z życia legendarnego twórcy pierwszego instrumentu elektronicznego – Lwa Teremina. Zbudował on w latach 50. urządzenie podsłuchowe, które przez osiem lat pracowało w ambasadzie USA w Moskwie. Urządzenie, które zostało przemycone do ambasady jako prezent od koła gospodyń wiejskich, ukryte w ludowym dziele sztuki, działało bez zasilania elektrycznego. To dźwięki wzbudzały jego energię i pozwalały nadawać sygnał. Ponieważ był to mechanizm analogowy – trochę drewna i sprężyn – nikt go nie wykrył, co pozwoliło szpiegować ambasadorów Stanów Zjednoczonych w ZSRR. Twórcy Szpiega, w odniesieniu do eksperymentów i pism Teremina, zaprezentują retrofuturystyczną fantazję na temat mechanizmu słuchania i związków dźwięku z ruchem.