Muzeum Historii Żydów Polskich zaprasza 26 czerwca o godz. 19:00 na pokaz filmu dokumentalnego "My 100 children" w reżyserii Amalii Margolin i Oshry Schwartz.

„My 100 children” w reżyserii Amalii Margolin i Oshry Schwartz to dokument opowiadający historię sierocińca dla żydowskich dzieci założonego w Zakopanem przez Lenę Kuchler. W sierocińcu zastosowano metody nauczania Janusza Korczaka oraz prowadzono nowatorskie na owe czasy sposoby terapii.

Gośćmi debaty po filmie będą:
Oshra Schwartz – reżyserka filmu,
Yaakov Guterman – jeden z wychowanków sierocińca, artysta malarz,
Jean-Yves Potel - wieloletni radca kulturalny ambasady Francji w Polsce, a obecnie współpracownik Mémorial de la Shoah w Paryżu,
dr Helena Datner – opiekun naukowy galerii „Powojnie” Wystawy Głównej Muzeum Historii Żydów Polskich, zajmuje się m. in. historią społeczności żydowskiej w Polsce po II wojnie światowej oraz socjologicznymi badaniami nad antysemityzmem.

Lena Kuchler urodziła się w 1910 w Wieliczce. Ukończyła studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim ze specjalizacją w zakresie psychologii i edukacji. W 1939 roku uczyła między innymi w szkole żydowskiej w Bielsku. Ocalała z getta w Wieliczce. Wojnę przeżyła po „aryjskiej" stronie pod fałszywym nazwiskiem – po ucieczce z pociągu, który wiózł ją do Bełżca.

Po powrocie do Krakowa w 1945 roku, w zatłoczonym schronisku na ulicy Długiej odnalazła kilkadziesiąt żydowskich sierot. Udało jej się przekonać Komitet Żydowski do zorganizowania żydowskiego sierocińca. Placówka finansowana przez państwo polskie i amerykański Joint powstała w Zakopanem i w Rabce. Ponad setka dzieci w wieku od 3 do 15 lat znalazła tam opiekę i warunki do nauki w polskiej szkole.

W wyniku ataku antysemickich grup na sierociniec w Rabce dwójka dzieci zginęła. Komunistyczne władze zażądały od Leny Kuchler zerwania współpracy z amerykańskim Jointem. Dalsza egzystencja stała się niemożliwa. Dzięki pomocy organizacji żydowskiej ze Szwajcarii, Lenie udało się uciec z Polski z setką dzieci.

Po dotarciu do Paryża wiosną 1946 roku sierotami zaopiekowała się syjonistyczna Organizacja Ochrony Dzieci Żydowskich (OPEJ). Na początku 1949 roku Lena przewiozła większość dzieci do Izraela. Tam spędziła resztę życia, do swojej śmierci w 1987 roku.

Jeszcze w Paryżu, Lena Kuchler spisała świadectwa „swoich dzieci" – „Meine Kinder” („Moje dzieci”; książka napisana w języku polskim została wydana w języku jidysz). To było pierwsze podejście do książki „Moje 100 dzieci" wydanej po raz pierwszy w Izraelu w 1959 roku. Książka odniosła olbrzymi sukces wydawniczy i została przetłumaczona na 14 języków. Autorka za swoje następne książki na temat historii Holokaustu otrzymała wiele nagród.

Lena Kuchler nigdy nie powróciła do Polski. W 2000 roku, jej córka Shira Toren zorganizowała podróż śladami jej życia, w której wzięło udział kilkoro „dzieci Leny”.

źródło: Muzeum Historii Żydów Polskich