W terminie 27 i 28 lutego w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie będzie miała miejsce premiera spektaklu Pieta, którego reżyserem jest Zenon Fajfer. Pieta Zenona Fajfera dotyka materii ryzykownej. Autor na oczach widzów ożywia ikonę.

Publiczność widzi matkę Jezusa bez wysadzanej drogocennymi kamieniami korony na głowie, za to z bólem, który odbiera mowę, z bagażem zwykłych ludzkich trosk i uczuć, z gradem pytań cisnących się na usta. Niczym w teatrze antycznym, zasiedlonym przez bogów nieobojętnych ówczesnemu widzowi. Spektakl Pieta unika uproszczeń i doktrynerstwa. Widz ma szansę skupić się na człowieku i jego cierpieniu, przez co obraz Matki Boskiej zdecydowanie odbiega od dotychczasowego wizerunku. Maria z Piety to nie dumna ze swojej roli Królowa Proroków i Wieża z kości słoniowej, Wspomożenie wiernych i Pocieszycielka strapionych. Nie jest to również cierpiąca, ale i pogodzona z losem, bolesna figura ze Stabat Mater. To Matka Boska Zbuntowana i Wątpiąca, kobieta z krwi i kości, która powtarza za swoim Synem: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? To kobieta, która złożyła Bogu tak wielką ofiarę, że teraz ma prawo wypowiedzieć wszystko…

W tym spektaklu obecna jest transcendencja – jako porozumienie intelektualno-emocjonalne, które wytwarza się miedzy aktorem i odgrywaną przez niego postacią, a widzem. Teatr jednoczy ich wszystkich i scala w wierze we wspólne idee – dokładnie tak samo jak Kościół.

Tomasz Schimscheiner

Zenon Fajfer przedstawił Marię w odmienny sposób niż dotąd to czyniono, ale przede wszystkim koncertowo grającej jej postać – Beaty Schimscheiner. Jej Maria to prawdziwa, z krwi i kości, kobieta, która oczekuje na wydanie zwłok syna. Cierpi i odchodzi od zmysłów, ale nie krzyczy, nie miota się po scenie. Szepcze i milczy, za to jak…

Ewa Kozakiewicz, Gazet Krakowska

Co czuje człowiek wybrany przez Boga? Człowiek w konfrontacji z siłą, której nie rozumie? Kobieta, za którą zawsze ktoś decydował? Kobieta, która stała się przyczyną – i świadkiem – rzezi niewiniątek? Matka, którą opuścił syn? Skupione, oszczędne aktorstwo Beaty Schimscheiner sprawia, że te pytania brzmią przejmująco.

Joanna Targoń, Gazeta Wyborcza