Anna Kamińska zostaje wepchnięta za żelazne bramy Auschwitz wraz ze swoją przerażoną młodą przyjaciółką Esterą Pasternak. Gdy docierają do czoła kolejki, Anna występuje z szeregu i cicho oznajmia, że jest akuszerką, Estera zaś jej asystentką. Po wytatuowaniu numerów na ich przedramionach zostają oddelegowane do baraku położniczego. Trzymając niewinne nowo narodzone dziecko, Anna zdaje sobie sprawę, że los tak wielu dzieci spoczywa w jej rękach, i przysięga uczynić, co w jej mocy, aby je ocalić.

Gdy strażnicy w mrożących krew w żyłach mundurach SS wparowują do baraku i wyrywają z ramion matki jasnowłose dzieciątko, Anna nie może tego znieść. Pocieszając zrozpaczoną kobietę, uświadamia sobie pośród głębokiego smutku, że jest iskierka nadziei. Esesmani zabierają najzdrowsze dzieci i umieszczają je w niemieckich rodzinach, a więc te maleństwa ocaleją. Krążą też słuchy, że zbliża się koniec wojny… Anna wraz z Esterą zaczynają po kryjomu tatuować noworodkom obozowe numery ich matek, modląc się, by dzieci mogły kiedyś powrócić do swoich rodzin.

Aż nagle pewnego poranka Anna zauważa niewielką wypukłość pod cienkim pasiakiem Estery…