25 maja do kin studyjnych w całej Polsce trafi film "Piękno" (Skoonheid) prod. RPA pokazywany na ubiegłorocznym Festiwalu Filmowym w Cannes w sekcji Un Certain Regard. Oficjalny kandydat RPA do Oscara.

Wstrząsający film o skrywanych żądzach, które prowadzą do tragicznego finału.

Czterdziestoletni François posiada własną firmę. Ma żonę i dwie córki. Jedną z nich właśnie wydaje za mąż. Na weselu pośród gości dostrzega swojego bratanka, Christiana, przystojnego studenta prawa. Od tej chwili nie może przestać o nim myśleć. Rodzi się obsesja.

Z polskich recenzji:

Widziałem film PIĘKNO - zablokowany świat emocji, pragnień, potrzeb białego czterdziestoparolatka w RPA, który na pierwszy rzut oka jest dobrze prosperującym biznesmenem z poukładanym życiem osobistym. Nic bardziej mylnego. Pod pokrywką prężą się demony. Gdyby ich nie upychać w ukryciu i nie podgrzewać, być może okazałyby się aniołami, ale sponiewierane przez obyczajową poprawność zamieniają się w wektory zagłady. Gdy wreszcie wybuchają... droga prowadzi już tylko w dół, gdzie całkiem ciemno.
Tomasz Raczek

W filmie "Piękno" obserwujemy głównego bohatera zmagającego się z narastającym pożądaniem do innego mężczyzny. Pożądaniem ego-dystonicznym (niezgodnym z ego). Z jednej strony instynkt, bez warunkowa reakcja z
drugiej kontrola, normy homofobiczne, które powodują dławienie pożądania. Przecież to męski świat, przedemancypacyjny. Władza to biali, heteroseksualni chrześcijanie. Nie ma miejsca na alternatywę.
dr Robert Kowalczyk, psycholog - seksuolog

 "Piękno to jeden z brutalniejszych filmów, jakie będzie Wam dane zobaczyć, jeśli oczywiście odważycie się pójść do kina"
Sebastian Łupak, FILM

Zwiastun filmu:

Film wzbudza dyskusje wśród krytyków i publiczności i nikogo nie pozostawia obojętnym.

 Synopsis
Opowieść o mężczyźnie, który głęboko wierzy, że zły los jest mu pisany. Nie podejmuje żadnych działań, które mogą uczynić go szczęśliwym. Zupełnie nie jest przygotowany na przypadkowe spotkanie, które zmąci jego czystym i poukładanym życiem.

Z opisu reżysera
Ta historia to w dużym stopniu odkrywanie autodestrukcji człowieka. Jego pogardy dla samego siebie, jego nienawiści. Widz wkracza do różnych, uporządkowanych fragmentów życia bohatera, odkrywa jego sekrety i żądze. Doświadczamy jego gwałtowności, poznajemy lęki, gniew i zazdrość.

Bohater żyjący w Południowej Afryce po apartheidzie, jest reprezentantem mniejszości w państwie, które przez wieki było przez tę mniejszość rządzone, a teraz rządzi w nim większość. Fransois mówi językiem, który nie jest znany w żadnym innym zakątku świata. Od dziecka jest naznaczony stygmatami rasizmu i nienawiści. Wychował się w duchu wartości konserwatywnych i wrodzonego lęku przed czarnymi mieszkańcami.

Ale to nie wszystko. Francois jak miliony mężczyzn na całym świecie żyje upokarzany i onieśmielany przez swoje preferencje seksualne. Złożoność tych napięć i mistrzowska zdolność kontrolowania emocji to punkt początkowy
filmu. Obserwujemy jak wygląda jego życie. Jak on sam pogrupował psychicznie i geograficznie swoje życie, sekrety i emocje.

I nagle jesteśmy świadkami jego utraty kontroli nad sobą, przekroczenia granic i złamania własnych reguł.

Towarzyszymy mu w podróży do Kapsztadu, kosmopolitycznego miasta, z jego podwójnymi standardami konserwatyzmu i zaskakującym seksualnym podziemiem. Podróż przede wszystkim jest wędrówką psychologiczną, do punktu, od którego nie ma już odwrotu.

 Twórcy

Reżyser - Oliver Hermanus
Producent — Didier Costet
Scenariusz — Oliver Hermanus, Didier Costet
Zdjęcia — Jamie Ramsay

Obsada

Deon Lotz — Francois van Heerden
Charlie Keegan — Christian Roodt
Michelle Scott — Elena van
Heerden Albert Maritz — Willem Roodt
Sue Diepeveen — Marika Roodt
Roeline Daneel — Anika van Heerden