14 marca do rąk czytelników trafi nowa książka mistrzyni polskiego reportażu: "Wyspa węży" Małgorzaty Szejnert.

To opowieść o czarnej karcie polskiej historii wojennej – historia obozu dla polskich oficerów prowadzonego przez polskie władze. A także zupełnie nowe spojrzenia na historię II wojny światowej i nieznany dramat polskich oficerów i ich rodzin.

Małgorzata Szejnert opisuje dramatyczną kartę Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie: los kilkuset oficerów podejrzewanych przez ekipę gen. Sikorskiego o „nieprawomyślność”, przymusowo osadzonych na dalekiej brytyjskiej wyspie. Lektura Wyspy Węży jest prawdziwą ucztą dla miłośników historii, nie znoszących pudru i kadzidła, ale ceniących sobie autentyczny jej wymiar – zachęca prof. Tomasz Nałęcz.

Porządkując stare listy, Małgorzata Szejnert trafia na rodzinną zagadkę. W maju 1943 roku wuj Ignacy Raczkowski został pochowany na cmentarzu w Rothesay na wyspie Bute. Dlaczego w domu o tym nie mówiono? Czy jego obecność na wyspie mogła być czymś wstydliwym?

Szukając odpowiedzi, reporterka rusza w podróż śladami wuja – do londyńskich archiwów i do Szkocji. Stopniowo odkrywa kłopotliwy epizod drugiej wojny światowej: obóz odosobnienia dla polskich oficerów prowadzony przez polskie władze wojskowe.

Oficerowie mogli grać w brydża, chodzić na potańcówki i uczyć się angielskiego. Bomby nie spadały na Bute. Czasami widmowe wraki storpedowanych okrętów wpływające do zatoki, przypominały, że nie tak daleko stąd świat płonie. Ale odizolowanie na wyspie Polacy odczuwali jako ciężką i niezasłużoną karę.

Wyspa Węży to przełamująca schematy opowieść o wojnie, która częściej niż walką bywa wyczekiwaniem. Skrupulatnie odtwarzając wydarzenia sprzed ponad siedemdziesięciu lat, Małgorzata Szejnert opowiada o naszej sile i bezsilności, o honorze i skazach na nim. A także o pamięci i niepamięci: osobistej, rodzinnej, zbiorowej. Przede wszystkim jednak kreśli nasz poruszająco aktualny, niepokojący portret własny.

Małgorzata Szejnert – dziennikarka, przez prawie piętnaście lat szefowa działu reportażu w „Gazecie Wyborczej”. Autorka wielu książek, jest laureatką Nagrody Mediów Publicznych COGITO, dwukrotną finalistką Nagrody Literackiej Nike, była nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia, Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus i Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki. W Znaku ukazały się: Czarny ogród (2007), Wyspa klucz (2009), Dom żółwia. Zanzibar (2011), Śród żywych duchów (2012), My, właściciele Teksasu. Reportaże z PRL-u (2013) oraz Usypać góry. Historie z Polesia (2015).