Pokaz ostatniej części tryptyku MATKA COURAGE pt. HYMN DO MIŁOŚCI w reż. Marty Górnickiej.

HYMN DO MIŁOŚCI na orkiestrę, chór pluszaków i innych to spektakl o Europie, która zwiera szyki. Kolejne narody podnoszą okrzyk: Oddajcie nam nasz kraj! A Polacy gorliwie stają w tym chórze.
To też spektakl o tym, że każdy naród lubi zapominać. A ludzie-bomby są już tak wkurzeni, że wybuchają. I w ten sposób wszystko się powtarza. A orkiestra gra.
Więc specjalnie dla nas chór zaśpiewa Piosenkę o Zapominalskim Narodzie:

PRAWDA jest taka, że ten NARÓD pozwolił na to by to się stało. Żeby umarły te Niektóre, te Wybrane dzieci, choć przecież to nie były jego dzieci, dzieci tego narodu. Ok. Więc w porządku. I w ogóle to nie był TEN kraj tylko TAMTEN: (wysoko i nisko) NIEMCY. I o tym nic nie wiemy. TEGO NIE WIDZIELIŚMY. Pewne fakty zostały dopasowane do potrzeb fabuły. I ponieważ NA WŁASNOŚĆ mamy od niedawna ten kraj i ten naród, więc walczymy, walczymy żeby to był NASZ kraj, nasza POLSKA, wyłącznie NASZA, NASZA WŁASNA.
Więc teraz też nie możemy sobie pozwolić przyjąć tych Uciekających. Ach, nie możemy sobie pozwolić. Mamy dużo miejsca, ale nie wystarczająco dużo. Nic już nie wciśniemy. Kochajmy ich na ich własnej ziemi i w ogóle niech najpierw pomogą ci, co zawinili. A w dodatku wszyscy dostaliby nasze promocje na smartfony i wszystkie przeceny na wyprzedażach.
A My Polacy tak mamy…
GOŚĆ W DOM -  BÓG W DOM   
… lubimy niskie ceny!

W HYMNIE DO MIŁOŚCI  komponuję potworny „Śpiewnik narodowy”, żeby pokazać jaką fantazją na temat rzeczywistości może być pieśń, ale też, by przypomnieć,  że pieśń – marsz  – może prowadzić do mordu.
Jak dziś  brzmi hymn narodów Europy? Jak brzmi hymn Polski?
Wierzę, że CHÓR jako figura zbiorowości potrafi pokazać, jak działają nieświadome mechanizmy zbiorowe. Jego pieśń ujawnia grozę wspólnoty spojonej miłością do ojczyzny zamieszkiwanej wyłącznie przez Swoich. Ojczyzny-rodziny, której trzeba zapewnić bezpieczeństwo i czystość, to znaczy pozbyć się wszystkich obcych ciał – innych ras, innych wyznań, innych orientacji. Taka miłość jest perwersyjną realizacją przykazania „Kochaj bliźniego swego, jak siebie samego”! To ona powołuje do działania Czyścicieli/Zbawicieli, którzy walczą o to, byśmy bez przeszkód mogli kochać naszych takich–jak–my braci. „Musicie mnie czcić za moje siedemdziesiąt siedem ofiar – domaga się od nas Andreas Breivik – Akcje takie, jak moja, ratują setki tysięcy istnień, które inaczej przepadłyby w czasie nadchodzących wojen domowych. Robię porządek ze światem. Przychodzę, żeby leczyć”.
Breivik z uśmiechem powtarza, że jest całkowicie zdrowy, o czym świadczy cała historia naszej cywilizacji. Czy mamy siłę, by przeciwstawić się tej logice?

Marta Górnicka

W chórze zaśpiewają: aktorzy i aktorki Teatru Polskiego w Poznaniu, aktorzy i aktorki Chóru Kobiet, amatorzy, dzieci, dorośli z zespołem downa, seniorzy.
koncept, reżyseria, tekst libretta: Marta Górnicka
dramaturgia: Agata Adamiecka
choreografia: Anna Godowska
scenografia: Robert Rumas
muzyka: Teoniki Rożynek
kostiumy: Anna Maria Karczmarska
reżyseria świateł: Artur Sienicki 
produkcja: Izabela Dobrowolska, Agnieszka Różyńska
asystent reżyserki: Arnold Prządka
asystentka choregrafki: Anna Krysiak
asystentka muzyczna: Joanna Piech – Sławecka

obsada:
Sylwia Achu
Pamela Adamik
Anna Andrzejewska
Maria Chleboś
Konrad Cichoń 
Piotr Dąbrowski
Tymon Dąbrowski 
Maciej Dużyński
Anna Gierczyńska
Paula Głowacka
Maria Haile
Wojciech Jaworski
Borys Jaźnicki
Katarzyna Jaźnicka
Ewa Konstanciak
Irena Lipczyńska
Kamila Michalska
Izabela Ostolska
Filip P. Rutkowski
Michał Sierosławski
Ewa Sołtysiak
Ewa Szumska
Krystyna Lama Szydłowska
Kornelia Trawkowska
Anastazja Żak
Koproducenci: Fundacja Chór Kobiet, Teatr Polski w Poznaniu, Ringlokschuppen Ruhr, Maxim Gorki Theater
Partnerzy: Goethe-Institut, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski
Projekt współfinansuje Urząd m.st. Warszawy
Data: 30 grudnia, godz. 19:00
Miejsce: CSW Zamek Ujazdowski, sala im. W. Krukowskiego
Wstęp na zaproszenia