Organizatorzy ogłosili, że kolejne niekwestionowane gwiazdy wystąpią na Open’er Festival. W 2016 roku w Gdyni wystąpią PJ Harvey i Chvrches!

PJ Harvey to niekwestionowana królowa alternatywnego rocka i ikona brytyjskiej muzyki ostatnich 25 lat. Jest jedyną dwukrotną zwyciężczynią prestiżowej Mercury Music Prize, wokalistką i multi-instrumentalistką, której każdy album jest osobną historią, a jednocześnie tworzy doskonałą całość z poprzednimi wydawnictwami. Swoje płyty wydaje rzadko, ale wszystkie są tak samo mocno oczekiwane. Współpracowała m.in. z Nickiem Cavem, Thomem Yorkiem, Marianne Faithfull czy Tricky’m. PJ Harvey po raz pierwszy wystąpi na Open’erze!

46-letnia Polly Jean Harvey zadebiutowała w 1992 roku albumem Dry. Wtedy pod nazwą PJ Harvey kryło się trio, któremu przewodziła wokalistka. Album najlepiej opisała sama Harvey, mówiąc w jednym z wywiadów: „To była moja pierwsza szansa na nagranie płyty, myślałam, że będzie ostatnią”. Słychać to w każdej minucie Dry, płycie intensywnie rockowej, która nawet dziś brzmi niezwykle witalnie. Po sukcesie Dry wytwórnie stoczyły batalię o podpisanie kontraktu z Harvey. Zwyciężyła Island Records, które do dziś wydaje wszystkie albumy Brytyjki. Jeszcze głębiej w surowość alternatywnego rocka PJ Harvey zagłębiła się na Rid Of Me (1993). Agresywny, nieprzystępny styl pomógł jej osiągnąć Steve Albini, producent płyt Pixies czy The Breeders, a wkrótce po współpracy z Harvey także Nirvany. Zresztą od samego początku Brytyjka była ulubienicą Kurta Cobaina.

Największe zaskoczenie przyszło w 2007 roku, kiedy na rynku ukazała się intymna i mroczna płyta White Chalk, bazująca przede wszystkim na pianinie, choć w czasie sesji Harvey grała też m.in. na cytrze i harfie, nawiązując tym samym do muzyki dawnej, brytyjskiego folku sprzed wieków i kameralistyki.

W 2011 roku PJ Harvey wydała najbardziej polityczny album w swojej dyskografii, Let England Shake. Artystka otrzymała za nią drugą Mercury Music Prize, co było ukoronowaniem triumfalnego pochodu Let England Shake przez listy najlepszych płyt roku, a nawet ostatnich lat.

W październiku artystka zaprezentowała w Londynie 10 nowych kompozycji, która znajdą się na jej nowym, dziewiątym albumie. Większość z utworów powstawała między połową stycznia a połową lutego tego roku, kiedy PJ Harvey wraz z zespołem stała się częścią artystycznego projektu Recording in Progress realizowanego w jednej z londyńskich galerii. Przez 4 tygodnie publiczność w Somerset House mogła podglądać proces twórczy i kształtowanie się premierowego materiału artystki. Wszyscy chętni widzowie przed wejściem do pomieszczenia z muzykami oddawali telefony i sprzęt rejestrujący, ale dzięki temu stawali się uczestnikami jednego z najważniejszych momentów w życiu artysty. Data premiery nowego wydawnictwa jest owiana tajemnicą.

Chvrches to szkockie trio, które w niewiarygodnie szybkim tempie dotarło do czołówki najważniejszych współczesnych grup synthpopowych. Powstali jesienią 2011 w Glasgow, choć faktycznym początkiem zespołu była długoletnia znajomość Iana Cooka i Martina Doherty’ego. Po dołączeniu do ich projektu wokalistki i multi-instrumentalistki Lauren Meyberry zespół na kilka miesięcy zamknął się w studio w piwnicy pracując nad materiałem demo. Efektem tego wytężonego okresu był pierwszy oficjalny singiel zespołu, The Mother We Share. Utwór zwrócił uwagę dziennikarzy i potencjalnych wydawców, zainteresowanych pełnowymiarowym debiutem Chvrches. Kolejny rok działalności zespół rozpoczął piątym miejscem na liście BBC Sound Of 2013 i serią ważnych koncertów, w tym wyprzedaną trasą po Wielkiej Brytanii.

Kolejnym krokiem była publikacja Recover EP, która udowodniła, że Chvrches są nieszablonowym zespołem, z ogromnym potencjałem. Ten został wykorzystany na debiutanckim albumie The Bones of What You Believe z września 2013. Płyta zebrała doskonałe recenzje, mówiono o odświeżeniu formuły synthpopu, chwalono delikatny głos Lauren i zwrócono uwagę na pomysłowe aranże. Po wydaniu „The Bones of What You Believe” Chvrches ruszyli w gigantyczną światową trasę koncertową, m.in. u boku Depeche Mode. Znaleźli jednak dość czasu by nagrać drugi album i zrobili to w zaledwie cztery miesiące. Every Open Eye wydali w drugą rocznicę ukazania się debiutu i kolejna płyta jest niejako kontynuacją jego brzmienia. To nadal przebojowe, syntetyczne ale jednocześnie bardzo czułe granie.