Transseksualna prostytutka Sin-Dee wychodzi z aresztu i dowiaduje się od swojej najlepszej przyjaciółki, że jej chłopak ją zdradził, w dodatku z biologiczną kobietą. "Mandarynka" to intensywny, słodko-gorzki film o dumnych i silnych dziewczynach, które zawsze trzymają się razem i pomimo swojej sytuacji życiowej nigdy nie tracą poczucia humoru.

Sean Baker to pochodzący z Nowego Jorku reżyser, który chętnie opowiada o życiu osób spychanych w zachodniej kulturze na dalszy plan. W Mandarynce porusza kolejny trudny, społeczny temat z równie szczerą i naturalną obiektywnością. Nasunął mu się on, kiedy poznał Myę Taylor – czarnoskórą, transseksualną dziewczynę, którą natychmiast zaprosił do współpracy nad projektem.

Punktem wyjścia do nowej historii miało być naturalne środowisko Taylor, biedniejsze rejony Los Angeles żyjące z prostytucji, narkotyków i drobnej przestępczości. Pomysł na fabułę wyklarował się dopiero, kiedy Mya przedstawiła Seanowi swoją koleżankę, Kiki – mentorkę lokalnych transseksualistów. Dynamika relacji między dziewczynami zainspirowała reżysera do obsadzenia ich w głównych rolach, a także pozwoliła na owocną, pełną improwizacji współpracę. Taylor i Rodriguez nadawały wszystkim pomysłom reżysera realizmu zarówno na poziomie języka, jak i samej fabuły.

Jednocześnie przypominały, że musimy bawić odbiorców, że ma być to film, który same chciałyby obejrzeć. Dlatego postanowiłem zmienić nieco ton względem moich poprzednich obrazów. Gdybym znów zastosował obserwacyjne czy wręcz podglądackie podejście, nie miałoby to sensu. Chciałem zmodyfikować dotychczasowy styl i znaleźć sposób, by zaangażować widzów w chaos życia moich bohaterek – wspomina Baker.

Mandarynka to niskobudżetowy, niezależny film, który miał swoją premierę na festiwalu Sundance. Został on w całości nakręcony bez użycia profesjonalnej kamery, zdjęcia zrealizowano jedynie trzema iPhone’ami. Film Seana Bakera z dokumentalną autentycznością, a także z humorem rodem ze świata Quentina Tarantino pokazuje szalone, uliczne życie uboższej części mieszkańców Los Angeles. Tytuł nawiązuje do silnego, intensywnego i słodkiego wrażenia, które daje zarówno owoc, jak i sam jego kolor. Reżyser wskazuje, że przymiotniki te równie dobrze odnoszą się też do głównych bohaterek, które mają wyjątkowo barwną osobowość. Gorzki posmak mandarynki, który zostaje niekiedy na języku, przyrównuje z kolei do trudnej sytuacji osób transseksualnych.

Film ten został nagrodzony między innymi na festiwalu w Sundance, Karlovych Varach i Palm Springs.