Gitarzysta, wokalista i kompozytor B.B. King, określany królem bluesa, zmarł 14 maja 2015 roku w swoim domu w Las Vegas. W chwili śmierci miał 89 lat. Przyczyną zgonu muzyka były powikłania z powodu cukrzycy typu 2.

 B.B. King przyszedł na świat jako Riley Ben King 16 września 1925 roku w Berclair w stanie amerykańskim Mississippi. Swoją przygodę z muzyką rozpoczął w kościelnym chórze gospelowym w Kilmichael. W 1946 roku przeniósł się do Memphis, gdzie zaczął się udzielać w radiostacji WDIA. Tam właśnie zdobył swój przydomek Blues Boy, skrócony później do B.B.

W 1949 roku B.B. King zadebiutował singlem "Miss Martha King", który ukazał się nakładem Bullet Records. Wkrótce muzyk założył swój zespół i ruszył w trasę koncertową po Ameryce. W trakcie jego występu w miejscowości Twist w Arkansas dwóch mężczyzn pokłóciło się o kobietę imieniem Lucille i wszczęło bójkę, w efekcie której w klubie wybuchł pożar. Choć wszystkich uczestników koncertu ewakuowano, B.B. King wrócił do płonącego budynku, by ratować swoją gitarę. Od tego czasu muzyk wszystkie swoje gitary nazywał Lucille.

Pierwszym wielkim hitem B.B. Kinga był utwór "3 O'Clock Blues", który zadebiutował na pierwszym miejscu listy przebojów magazynu "Billboard". Popularność muzyka wzrosła do tego stopnia, że w 1956 roku zagrał on 342 koncerty, a także wziął udział w trzech sesjach nagraniowych i założył własną wytwórnię pod nazwą Blues Boys Kingdom.

B.B. King przez cały życie pozostawał aktywny muzycznie. W trakcie swojej kariery wypuścił ponad czterdzieści longplay'ów studyjnych i kilkanaście koncertowych. Jego dyskografię studyjną zamyka album "One Kind Favor" z 2008 roku.