W Konkursie Polskich Filmów Fabularnych kilka nowości – „Strefa nagości” Urszuli Antoniak i „Pod elektrycznymi chmurami” Aleksieja Germana. Obsypani nagrodami „Bogowie” Łukasza Palkowskiego, czy niezwykle popularne wśród publiczności „Miasto 44” Jana Komasy i „Disco polo” Macieja Bochniaka.

„Pod elektrycznymi chmurami” to przeplatające się wzajemnie historie o Rosji na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat. Gorzka opowieść, w której przeszłość, teraźniejszość i przyszłość nieustannie się przenikają, a każda z tych perspektyw jest równie silna i przeciwstawia się pozostałym. Film, współprodukowany przez Apple Film Production w koprodukcji z Telewizją Polską i przy wsparciu Studia Filmowego TOR Krzysztofa Zanussiego, wyreżyserował Aleksiej German Jr., jeden z najbardziej uznanych i wielokrotnie nagradzany na światowych festiwalach reżyserów rosyjskich młodego pokolenia. Na 65. Berlinale międzynarodowe jury pod przewodnictwem Darrena Aronofskiego przyznało Srebrnego Niedźwiedzia autorom zdjęć – Evgenijowi Privinowi i Sergeyowi Mikhalchukowi.

„Bogowie” Łukasza Palkowskiego to film o tym, jak rodziła się jedna z największych legend polskiej medycyny. Siermiężne lata 80., barwna postać nieustępliwego profesora i jedno marzenie: udany przeszczep serca. Film obsypany nagrodami na FF w Gdyni (w tym Grand Prix) i Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły” (m.in. Najlepszy Film, Najlepsza Reżyseria, Najlepszy Scenariusz).

W „Body/Ciało” Małgorzata Szumowska opowiada o radzeniu sobie ze stratą i desperackim poszukiwaniu odpowiedzi na pytania, których tak naprawdę nie ma komu zadać. Przygląda się polskiemu rozdwojeniu jaźni, rozdartemu pomiędzy religią a nieprzynoszącym ukojenia sceptycyzmem. Na MFF w Berlinie nagrodzono Szumowską Srebrnym Niedźwiedziem za najlepszą reżyserię. W rolach głównych w „Body/Ciało” Maja Ostaszewska i Janusz Gajos.

„Carte blanche” Jacka Lusińskiego inspirowany jest poruszającą historią Macieja Białka ukrywającego przez kilka lat swoją chorobę. Będąc niewidomym udowadniał, podobnie jak ekranowy bohater, że nawet tak dramatyczne wydarzenie paradoksalnie może otworzyć oczy.

Brawurowy debiut Macieja Bochniaka „Disco polo” to opowieść o tym, jak w latach 90. rodził się kapitalizm, a wraz z nim jeden z większych fenomenów muzycznych w naszym kraju – disco polo. W swoim filmie Maciej Bochniak rezygnuje z realizmu, zastępując go tak charakterystyczną dla tego gatunku muzyki estetyką kiczu w najlepszym wydaniu.

W „Jak całkowicie zniknąć” Przemysława Wojcieszka główne bohaterki poznają się w metrze. Rozstaną się pewnie za kilkanaście godzin i więcej już się nie spotkają, ale całą noc, która jest przed nimi, mogą zapamiętać na długo. Świadkiem ich uczucia staje się Berlin, miasto rozświetlone, pełne wyczuwalnej na każdym kroku energii.

„Miasto 44” Jana Komasy to autorski obraz dorastających w wojennej rzeczywistości Polaków, gdzie heroizm miesza się z młodzieńczymi emocjami i pragnieniami. Komasa ukazując Powstanie Warszawskie nie stroni od odważnych scen, oryginalnych zabiegów formalnych, co mocno wyróżnia jego film spośród innych podejmujących ten sam temat. Film wielokrotnie wyróżniano na festiwalach m.in. FF w Gdyni oraz Polskimi Nagrodami Filmowymi „Orły”.

Akcja debiutanckiego filmu Dariusza Glazera „Mur” rozgrywa się w Warszawie. Topografia tego miasta dobrze oddaje wewnętrzne rozdarcie głównego bohatera. W efekcie swój czas musi dzielić pomiędzy opiekę nad rodzicielką, a dorywcze zajęcia, do których należy m.in. dilowanie. Jego priorytety zmieniają się z chwilą, gdy poznaje mieszkającą obok młodą matkę.

„Strefa nagości” Urszuli Antoniak to odważny narracyjny eksperyment. W filmie nie pada bowiem ani jedno słowo, wszystko za to rozgrywa się w warstwie wizualnej. Kamera podąża za bohaterkami, rejestruje najdrobniejsze gesty, uważnie przygląda się ich twarzom na kolejnych zbliżeniach.

W konkursie startuje 10 polskich produkcji z ostatniego roku. Nagroda główna to 100 tys. złotych dla najlepszego filmu. Przyznane zostaną również nagrody aktorskie za najlepszą rolę męską i żeńską.