10 i 24 lipca oraz 7 i 21 sierpnia o godzinie 20.30 MCK zaprasza na pokazy czeskich filmów na dachu budynku.

W cztery czwartkowe wakacyjne wieczory w MCKy zaprezentowane zostaną zarówno filmy dokumentalne, jak i fabularne. Łączy je to, że doskonale oddają ducha epoki i atmosferę panującą na przełomie XIX i XX wieku.

Tematem dokumentów jest życie i dzieło trzech wybitnych artystów, których prace można zobaczyć na wystawie. Będzie to niemiecka wysokobudżetowa produkcja o twórczości Alfonsa Muchy i dwa dokumenty produkcji czeskiej poświęcone Drtikolowi i Kupce (fotografia i malarstwo).

Z filmów fabularnych wybrane zostały Lampy naftowe i Morgiana Juraja Herza. Oba obnażają problemy mieszczan u progu XX wieku.

    Staram się spoglądać na południowych sąsiadów z mniej oczywistej strony. Nie jestem przeciwnikiem piwa, knedlików i książek Hrabala, ale uważam, że Czesi mają do zaprezentowania znacznie więcej. Interesują mnie dzieła, które wykraczają poza stereotypową perspektywę. Filmy są ciekawe wizualnie i wciągające. Większość krytyków podkreślała wagę niezwykłych dekoracji. To one budują klimat secesyjnej dekadencji i przepychu. Poza tym ich tematyka wcale nie jest taka odległa, jakby się wydawało.

    Piotr Zdybał

Każda z projekcji poprzedzona będzie prelekcją wprowadzającą, pozwalającą dowiedzieć więcej o bohaterach wystawy.

10 lipca, godz. 20.30

Lampy naftowe (Petrolejové lampy, 1971, reż. Juraj Hertz)

Opowieść o konwenansach i szaleństwie osadzona w realiach małego czeskiego miasteczka z początku wieku. Film jest, obok Palacza zwłok, jedną z bardziej rozpoznawalnych realizacji Juraja Hertza. W 1971 roku wszedł do głównego pokazu festiwalu filmowego w Cannes. Lampy naftowe to ekranizacja powieści Jaroslava Havlíčka pod tym samym tytułem. Bohaterka to kobieta wyemancypowana, odróżniająca się od otaczających ją ludzi.

24 lipca, godz. 20.30

František Kupka – symfonia barw i malarz kosmosu (František Kupka – Symfonik barev a malíř kosmu, 2008, reż. Daniela Gébová) i Fotograf František Drtikol (2000, reż. Jiří Holna)

Dwa filmy dokumentalne o twórcach kluczowych dla czeskiej sztuki. František Kupka jest obecny na prezentowanej wystawie, lecz w odsłonie symbolistycznej, a nie dużo bardziej popularnej, abstrakcyjnej. Z kolei František Drtikol należy do późniejszego pokolenia niż symboliści, niemniej jego twórczość czerpie z wcześniejszych doświadczeń sztuki czeskiej i jest kolejnym rozdziałem w relacjach artystycznych pomiędzy Pragą a Paryżem.

7 sierpnia, godz. 20.30

Morgiana (1972, reż. Juraj Herz)

Film jest interpretacją znanego motywu dwóch sióstr – pięknej i dobrej oraz złej i brzydkiej. Akcja rozgrywa się w nadmorskiej miejscowości w secesyjnej scenerii. W pełnym ekspresji widowisku z bogatymi kostiumami i psychodeliczną muzyką, nacisk położono na pogłębiony portret psychologiczny bohaterki ukazanej w skrajnych stanach emocjonalnych. To senny koszmar o miłości, nienawiści, szaleństwie i namiętnościach.

21 sierpnia, godz. 20.30

Alfons Mucha – secesyjny wizjoner (Alfons Mucha – Visionär im Jugendstil, 2004, reż. Susanna Boehm)

Alfons Mucha uchodzi w Polsce za najbardziej rozpoznawalnego czeskiego artystę. Ile tak naprawdę o nim wiemy? Film pokazuje jego drogę artystyczną, w której mieszczą się zarówno mroczne przedstawienia w duchu symbolizmu, secesyjne impresje, jak i monumentalne panslawistyczne dzieła takie jak Epopeja słowiańska.