W piątek 7 marca na ekrany kin wejdzie kameralny film drogi Kyle'a Smitha - "Blue Highway". To debiut dystrybutorski nowej firmy z Poznania, która stawia na niszowe, niezależne kino amerykańskie i europejskie.

Dystrybutorski duet, czyli Małgorzata Kuzdra (kiniara) i Anna Przygocka (piarowiec) w swoich działaniach stawiają na połączenie dobrego kina i niestandardowych działań promocyjnych. Dlatego premiera ich filmu została połączona z filmowymi konkursami w mediach społecznościowych, interaktywnym komiksem czy wycieczkami śladami filmowych bohaterów po trzech polskich miastach. "Blue Highway" będzie można obejrzeć w następujących kinach:

•    Kino Muranów, Warszawa
•    Kino KC, Warszawa
•    Kino Luna, Warszawa
•    Kino.Lab, Warszawa
•    Kino Kultura, Warszawa
•    Nove Kino Wisła, Warszawa
•    Kino Pod Baranami, Kraków
•    Kino Mikro, Kraków
•    Kino Kika, Kraków
•    Kino Muza, Poznań
•    Kino Malta, Poznań
•    Nowe Kino Pałacowe, Poznań
•    Kino Nowe Horyzonty, Wrocław
•    Kino Echo, Jarocin
•    OKF Iluzja, Częstochowa
•    Kino Awangarda, Olsztyn
•    Kino Charlie, Łódź
•    Kino Wytwórnia, Łódź
•    CK Muza, Lubin
•    Kino 60 krzeseł, Gorzów Wielkopolski
•    Kino Amok, Gliwice
•    Kino Kosmos (CSzF), Katowice
•    Kinoport, Gdańsk
•    Kino Newa, Zielona Góra

Filmowe wycieczki z BLUE HIGHWAY

W weekend premierowy odbędą się filmowe wycieczki po kilku miastach polski. W niedzielę, 9 marca o godzinie 12.00 przewodnicy miejscy w Warszawie, Krakowie i Poznaniu zabiorą zwiedzających na specjalnie przygotowane oprowadzanie, w ramach którego uczestnicy odkryją miejsca znane z kultowych polskich komedii czy seriali z okresu PRLU, ale również i najnowszych produkcji. Przewodnicy przybliżą związane z wybranymi miejscami filmowe ciekawostki. Widzowie filmu BLUE HIGHWAY po okazaniu biletu na ten film będą mogli bezpłatnie wziąć udział w takiej wyprawie, dla pozostałych osób koszt uczestnictwa to 10 zł.

Wycieczki wystartują w niedzielę 9 marca o godz. 12.00 w trzech miastach:

Poznań – Kino Muza, ul. Św. Marcin 30
Zgłoszenia: Stanisław Kandulski tel. 500 269 896, poznan.przewodnik@gmail.com

Kraków – Kino Pod Baranami, Rynek Główny 27
Zgłoszenia: Ewa Gawryła tel. 506 624 903, eva@zobacz.krakow.pl

Warszawa – Kino Kultura, ul. Krakowskie Przedmieście 21-23
Zgłoszenia: Ewa Sztompke tel. 503 152 549, ewa.sztompke@wp.pl

Komiks z BLUE HIGHWAY

W premierowym tygodniu GoTo Films zaprosi widzów również do komiksowego konkursu na facebooku. Dystrybutorki we współpracy z Agnieszką Krupieńczyk (Skład Sztuki) przygotowały komiks inspirowany filmem, w którym pozostawiły wolne miejsca na kreatywność widzów. Każdy może spróbować dopisać własne dialogi i rozbudować scenkę. Autorzy najciekawszych tekstów zostaną nagrodzeni.

O FILMIE

Dillon rozpoczyna właśnie nowe życie w Kalifornii. Kerry towarzyszy mu w drodze z Alabamy do nowego domu. Lubią swoje towarzystwo i zanim będę zmuszeni rozstać się na dłużej odbywają nieśpieszną podróż szlakiem ulubionych filmów. Wolni, szczęśliwi, spontaniczni zatrzymują się po drodze pod byle pretekstem. Odkrywają Stany i siebie nawzajem. Romans przeplata się z czarnym humorem i absurdalnymi sytuacjami. Ich Ameryka to nieskończony plan filmowy.

Kyle Smith o filmie: „Jest to próba pokazania prawdziwej dynamiki przyjaźni i związku, mającej miejsce na ograniczonej przestrzeni, jaką jest samochód.  W samochodzie zazwyczaj rozmawiam o błahostkach, opowiadam jakieś historie albo słucham muzyki. Czasami zdarza mi się otworzyć i mówię o swoich uczuciach. Wszystko to po to, aby zabić monotonię jazdy. Chciałem nakręcić film, który uchwyciłby  to wszystko.”
Smith chciał też uniknąć typowego dla filmów drogi problemu z narracją. „Pisząc Blue Highway, z jakiegoś powodu nie chciałem tworzyć konfliktu. Chciałem, żeby postacie doświadczały konfliktu wewnętrznego, jakiegoś braku porozumienia, które ciągle by ich od siebie odpychało, a które maskowaliby tak długo, jak tylko się da. Dillon unika rozmowy o problemie, jakim jest dla niego po raz pierwszy w życiu bycie zdanym tylko na siebie, a Kerry nie chce mówić o chorobie matki. To było dla mnie bardziej realistyczne i smutniejsze niż jakiś inny dramat, który mogłem sobie wymyślić.”