6 września polską premierę będzie mieć film Barbary Albert pt. "Ci, którzy żyją i umierają".

Młoda wiedenka Sita (charyzmatyczna Anna Fischer) układa sobie życie w Berlinie. Studiuje germanistykę, pracuje jako dokumentalistka w telewizji, spotyka się z chłopakami. Na jednej z imprez poznaje izraelskiego fotografa – Jocquina, z którym zaczyna powoli łączyć ją coś więcej. Jest szczęśliwa. Dziewczyna na chwilę wraca do Wiednia na urodziny 95-letniego dziadka. Sita zatrzymuje się u ojca, Lenziego i jego nowej żony. Przeglądając rodzinne papiery przypadkiem znajduje w nich zdjęcie dziadka w mundurze SS. Zaskoczona stara się wyjaśnić ten fakt, jednak ojciec nie chce rozmawiać o przeszłości, zaś dziadek dostaje ataku serca.

Dziewczyna zaczyna zdawać sobie sprawę, że jej rodzina skrywa przerażające tajemnice. Prowadząc swoje prywatne śledztwo wyjeżdża do Warszawy, gdzie w archiwum odkrywa, że jej dziadek był strażnikiem w Auschwitz i prawdopodobnie ma na rękach krew niejednego człowieka. W podróży do Warszawy towarzyszy jej przyjaciółka – amerykańska działaczka polityczna Silver i to w niej niestety zakochuje się Jocquin, gdy odwiedza Sitę w Polsce. Roztrzęsiona dziewczyna wraca do Wiednia, by porozmawiać z dziadkiem. Ten jednak umiera. Na pogrzebie pojawia się cała rodzina Sity. Wśród żałobników jest także jej wujek, który kiedyś przeprowadził wywiad ze zmarłym. Zachowane kasety video to prawdziwa otchłań zła, która może pochłonąć Sitę, jej tożsamość, miłość do rodziny, wszystko to co było dla niej oparciem i powodem do dumy. Dziewczyna jednak wie, że nie może przejść nad rodzinną historią do porządku dziennego. Musi wziąć odpowiedzialność za winy, których nic i nikt nie może naprawić…

Owacyjne przyjęty na Międzynarodowym Festiwalu w San Sebastian film Barbary Albert podejmuje temat drugiego pokolenia sprawców Holocaustu. Młodych ludzi, którzy żyjąc w epoce dalekiej od wojennych czasów, nie mogą i nie chcą wyprzeć się historii swojego kraju. Ci, którzy żyją i umierają z wielką empatią i zrozumieniem przeprowadzają widza, wraz z główną bohaterką, przez ciernistą drogę oczyszczenia. Reżyserka nie bała się zadać żadnego z pytań, a to że nie na każde znalazła odpowiedź, jest jej wielkim zwycięstwem, które na długo zapada w pamięć…