Odcinanie kuponów od sukcesu oryginalnego „Rocky’ego” wciąż trwa, choć od jego premiery minęło już prawie 40 lat. Tym razem na szczęście to już nie sympatyczny, acz leciwy Rock staje do walki na ringu, a nieślubny syn jego zmarłego przyjaciela Apollo Creeda, Adonis. I choć daje to filmowi pewien powiew świeżości, to niestety poza tym niczego nowego „Creed: Narodziny legendy” widzowi nie oferuje.

Adonis Johnson (Michael B. Jordan) zanim dowiedział się, że jest synem legendarnego boksera Apollo Creeda, spędził swe wczesne dzieciństwo będąc przenoszonym z jednego sierocińca do następnego. Wtedy upomniała się o niego żona zmarłego Apolla (Phyllicia Rashad) i przygarnęła do domu. Majątek po mężu pozwolił jej zapewnić Adonisowi świetne warunki życiowe i odpowiednią edukację, by już w młodym wieku mógł piastować wysokie stanowisko korporacyjne. Jednak Adonis, który od młodzieńczych lat amatorsko bawił się w boksowanie, pewnego dnia porzuca karierę w firmie i postanawia skupić się na swojej pasji – walce w ringu. Leci do Filadelfii, gdzie prosi wiodącego spokojne życie Rocky’ego Balboę (Sylwester Stallone), by ten go trenował.

Reżyserem „Creed: Narodziny legendy” został młody afroamerykanin Ryan Coogler, który zastąpił na tym stanowisku kojarzonych z serią Johna G. Avildsena oraz samego Stallone’a. Twórca postanowił nadać filmowi mocniejszy komediowy rys, choć poprzednie filmy o Rocky’m i tak charakteryzowała obecność ciepłego humoru. Trzeba oddać Cooglerowi, że podjął dobrą decyzję, bo relacja Adonisa z postacią graną przez Stallone’a to samograj o olbrzymim komediowym potencjale, który został tu wykorzystany.

Na tym jednak kończą się mocne strony produkcji, która cierpi, przede wszystkim, na potworną schematyczność i to nie tylko względem gatunku filmów sportowych ogółem, ale też względem oryginalnego „Rocky’ego” z 1976 r. Jedyną w zasadzie zmianą jest postać głównego bohatera, gdyż poczciwego opryszka, dla którego boks jest jedyną drogą ku lepszemu życiu, zastępuje w „Creedzie” elokwentny przedstawiciel wyższej klasy średniej z wrodzonym zamiłowaniem do bijatyk. Poza tym echem odbijają się tu i niechętny z początku do współpracy trener, i urocza dziewczyna z sąsiedztwa, i przypadkowa walka człowieka z nikąd z aktualnym mistrzem świata. A to dopiero początek niezliczonych podobieństw, których ukoronowaniem jest obowiązkowa sekwencja treningu wydolnościowego na ulicach Filadelfii.

Niewątpliwie, „Creed: Narodziny legendy” to lepszy film od ostatnich trzech produkcji o Rocky’m, jednakże nie czyni to z niego automatycznie dzieła wartego uwagi. Ryan Coogler nie podjął praktycznie żadnego ryzyka tworząc film tak, by ten spodobał się najbardziej wiernym fanom Rocky’ego. Czuć to zresztą podczas projekcji, bo, gdy tylko Stallone na dłużej znika z ekranu, film momentalnie siada. Nie jest to bynajmniej wina odtwórcy tytułowej roli Michaela B. Jordana, że postać dla niego napisana nie jest tak interesująca jak jej pierwowzór. Stworzony niegdyś przez Stallone’a Rocky to bohater absolutnie wyjątkowy i nie ma co się oszukiwać, że na ewentualne, następne filmy o Creedzie masowa publiczność będzie chodziła, jeśli Rocky’ego by kiedyś w nich zabrakło.

Film wchodzi do polskich kin 8 stycznia 2016 r.